‘Met plezier!’ mailde Cees van der Pluijm, direct nadat ik hem vroeg om Dactylus te ondersteunen. Onze academie voor schrijfdocenten was net van start gegaan en het zou ons helpen als we enkele mensen uit het vak, die wij hoogachten wegens hun staat van dienst en hun bijdrage aan de vakken schrijven en lesgeven in schrijven, bij Dactylus konden betrekken. Typisch Cees dat hij een dag later al reageerde om ons initiatief warm aan te bevelen.
Op 14 december overleed Cees van der Pluijm na een kort ziekbed. Aan de reacties in de social media was goed te zien hoe ontsteld, geschokt en verdrietig de schrijfwereld het bericht van zijn dood ontving. Voor zoveel studenten was hij een gulle docent met een ongelooflijke kennis, met wie je ook nog daverend kon lachen. Voor veel schrijvers was hij de auteur van het onvolprezen Schrijven van gedichten en verhalen, waarvan de laatste versie verscheen bij De Contrabas.
Voor mijzelf was hij een betrokken meedenker in allerlei projecten, en ik koester zijn enthousiasme voor mijn geurbibliotheek, die ik ter ere van zijn bijdragen tot zijn genoegen de ‘Cees van der Pluijm Olfactotheek’ noemde.
Voor Dactylus was hij ál het hier genoemde, en daarbij ook vraagbaak en steunpilaar. Hij had ons al een gastdocentschap aangeboden. Wat hadden we daar graag gebruik van willen maken.
Wij als schrijvers en docenten zullen deze erudiete en markante man zeer missen. We zijn Cees dankbaar voor alles wat hij ons leerde. Hij heeft veel doorgegeven en laat een rijke erfenis na.
Sieneke de Rooij
